The third week

Woehoeeee goed nieuws: We zijn op de helft van mijn ‘engels-verbeter-hotelwerkding’. 3 weeks done, 3 weeks to go! In mijn zevende week wil ik namelijk alle vakantiedagen gebruiken zodat ik met vrienden en ouders vakantie kan vieren in Engeland. Ohja dat was ik vergeten te zeggen: Welkom terug bij mijn blog! Vanaf nu mag ik je trouwe blogger noemen aangezien je (nog steeds) alle blogs leest.

Maar goed, alweer een week verstreken. Met maar liefst 48 gewerkte uren afgelopen week, mag ik zeggen dat het een drukke week was. Twee dingen waren anders ten opzichte van de week ervoor. Allereerst heb ik een nieuw stekkie (verhuisd van een hotelkamer naar de staff house). Het personeelshuis bevindt zich op de hoek van de straat van het hotel. Nadat ik alle spullen overgeheveld had, realiseerde ik me hoe goed ik het altijd gehad heb. De kamer die ik nu heb ziet er opzich leuk uit maar als ik bijvoorbeeld gebruik wil maken van mijn bureau, dat moet ik oppassen dat hij niet inzakt (een poot is namelijk behoorlijk mank). Plus afwassen behoort nu tot m’n dagelijkse bezigheden. Ook heb ik een douche die nogal ‘zuinig’ in waterverbruik is. Maaaar ik mag ook leuke dingen doen! Afgelopen weekend speelde een jazz band in het restaurant. Dit betekende een volrestaurant en dus serveren voor veel hotelgasten.

Een ander aspect wat veranderd is, zijn de werkzaamheden. Sinds kort ben ik bezig met het versterken van de social mediakanalen. Zo heb ik een strategie aanbevolen per social mediakanaal.

Tijdens het overhuizen naar de staff house ervaarde ik weer eens iets geks. Lopend naar het personeelshuis sprak een man me aan. In eerste instantie dacht ik dat hij de weg wilde vragen maar hij vroeg heel wat anders. Hij vroeg of ik mee wilde spelen in een documentaire. Aangezien ik klaar was met werken, besloot ik enthousiast het aanbod te accepteren. Deze documentaire zou gaan over ‘the beast van exmoor’; een waargebeurd verhaal dat verfilmd moest worden. Schijnbaar had de camerman al opnames gedaan voor National Geographic en Discovery Channel; dit kon dus veelbelovend worden. Ook bezoekt hij jaarlijks Afrika voor z’n documentaires! De eerste scene speelde zich af in een dure pub. Hiervoor moest ik een retro blouse dragen en een natuurlijk gesprek voeren met een ingehuurde acteur. 1 uur later reden we naar het bos om andere scenes te schieten. Kort gezegd hield deze scene in dat we ’s nachts door het bos liepen en dat we opeens een grote zwart monster zagen. Ten slotte moesten we vluchten voor het monster. Terwijl ik maar 3 uurtjes voor hun hoefde te werken, kreeg ik aan het eind van de opnames maar liefst 30 euro in m’n handen gedrukt.

Als ik zo terugkijk op de afgelopen drie weken dan mag ik wel zeggen dat ik een heel ander leven leid. Mijn wekker gaat iedere dag uiterlijk 09.00 uur. Iedere dag snoep ik (gezond) van het ontbijtbuffet en netjes gekleed in een gilet met blouse serveer ik tijdens het dineer.
Een persoon waar ik veel mee optrek is mijn huisgenootje uit Roemenië. Ik leef erg veel mee met deze collega aangezien hij weinig inkomsten heeft en schijnbaar veel huur betaald. Gezien het feit dat familie in Roemenië woont en hij in Engeland woont, heeft hij niet veel personen om zich heen.

Zoals eerder in mijn blog aangegeven is Dunster geen speelparadijs voor mijn leeftijd. Om die reden werk ik veel aan mijn aftermovie. Volgende week wil ik eindelijk beginnen met muziek remixen; iets waar ik al jaren van droom. Lange werkdagen in het hotel kost me namelijk erg veel energie. Muziek geeft me veel positieve energie in deze dagen!

Dit was misschien een korte blog maar zie het zo jij: nu hebben jij en ik nog een fatsoenlijke
ochtend/ middag/ avond. Nee grapje, ik beschrijf alleen nieuwe ervaringen die wellicht interessant zijn.

Volgende week nieeeeeeuwe blog!

Seee yea